Dowiedź się więcej
Historia
Początki istnienia dobczyckiej Raby sięgają roku 1921, gdy Leopold Maniecki i Andrzej Stoch założyli drużynę piłkarską, której nazwa brzmiała „Dobczycanka”.
Rok później na terenie miasta powstaje drugi klub – „Raba”, który został założony przez Andrzeja Piekarza, Konstantego Kalembę, Franciszka Drozdowicza oraz Aleksandra Kopera. Jakby tego było mało, równocześnie został utworzony trzeci klub, tym razem żydowski, pod nazwą „Aria”. Wszystkim klub ten kojarzył się z „arią operową”, jednak w tłumaczeniu z języka hebrajskiego jidysz nazwa klubu oznaczała zupełnie co innego: „Lew”.
Na terenie tak małego miasteczka jednoczesna działalność trzech samodzielnie prosperujących zespołów nie miała możliwości przetrwania, dlatego po porozumieniu działaczy wszystkich klubów podjęto decyzję o powstaniu jednej drużyny o nazwie „Raba”. Symbolem przypominającym o początkach Raby Dobczyce są trzy gwiazdki, które po dzień dzisiejszy widnieją w klubowym herbie.
Prezesem był Andrzej Piekarz, jednak pierwsze spotkania odbywały się w prywatnym mieszkaniu Aleksandra Kopery, a treningi na pobliskich placach i łąkach. Dopiero w 1925 roku powstało pierwsze boisko na terenie obecnie przyległym do ulicy Rzeźniczej, jednak płynąca przez Dobczyce rzeka – klubowa imienniczka – nie miała litości i podczas jednej z licznych powodzi doszczętnie je zniszczyła.
Działacze nie mieli problemów tylko z boiskiem, ale również z kolorami ówczesnych strojów. Początkowo piłkarze Raby Dobczyce występowali w koszulkach w biało-czerwone pasy i czerwonych spodenkach, jednak takowe barwy kolidowały ze strojami Cracovii, co doprowadziło w ostateczności do zmian pierwotnych barw klubowych na niebiesko-białe, w których po dzień dzisiejszy występują piłkarze z Dobczyc.
Rok 1925 to nie tylko próba budowy pierwszego boiska, ale również czas, w którym członkowie klubu ufundowali kamienną płytę przed figurą św. Floriana, mieszczącą się na dobczyckim rynku. Miał to być gest ku czci nieznanych żołnierzy, którzy polegli w czasie wojen na polu bitwy. Dzisiaj jest to miejsce składania hołdu podczas uroczystości państwowych.
W czasie II-ej wojny światowej działalność klubu zamarła. Reaktywacja nastąpiła jednak już w 1945 roku, a rok później powstało nowe boisko usytuowane przy ulicy Podgórskiej, na którym Raba rozgrywa swoje mecze aż po dzień dzisiejszy.
Kolejne lata nie należały do spokojnych. Klub kilkakrotnie zmieniał swoją nazwę: najpierw w 1951 roku istniał jako Koło Sportowe „Włókniarz”, by po zaledwie dwóch latach wstąpić w szeregi Zrzeszenia Sportowego „Start”, co pozwoliło na największe w historii klubu dofinansowanie. Od 1991 roku ponownie Raba, jednak tym razem pod opieką Urzędu Gminy i Miasta Dobczyce. Taki stan pozostaje po dzień dzisiejszy.
Warto przejść do aspektów bardziej sportowych. Po zakończeniu wojny drużna zostaje włączona do KOZPN, który umieszcza Rabę Dobczyce w klasie „C” okręgu krakowskiego. Następna lata to awans do klasy „B”, a sezonie 1956-1957 do klasy „A”.
W rok później Raba jest już drużyną ligi wojewódzkiej, w której pozostaje nieprzerwanie aż do 1980 roku. Następnie w związku z licznymi perturbacjami na stanowisku trenerskim oraz kilkoma niezrozumiałymi decyzjami KZPN, następuje najpierw ponowny spadek do klasy „A”, a następnie liczne, niestety nieudane próby, na powrót do wyższej ligi. Wywalczyć awans udaje się dopiero w sezonie 1991/1992, jednak 9 lat później kibice ponownie musieli przełknąć gorzką pigułkę, którą była degradacja ich ulubionego zespołu do klasy „A”. Dopiero miniony sezon – 2007/2008 – przyniósł ponowny awans do ligi okręgowej (VI liga).
W latach 1964-1989 istniała nie tylko sekcja piłkarska, ale również zapaśnicza w stylu wolnym. Pierwszym jej opiekunem był Jerzy Grzywiński, następnie m.in. Władysław Ferens czy też Tadeusz Wołowiec. Mimo dużych chęci, z powodu braku wykwalifikowanej kadry trenerskiej, sędziowskiej oraz kłopotów finansowych, zdecydowano o zamknięciu tej sekcji. Na dzień dzisiejszy Raba jest klubem 1-no sekcyjnym (piłka nożna) i prowadzi zajęcia w sześćiu grupach: młodzikach, trampkarzy młodszych, trampkarzy, juniorów młodszych, juniorów oraz seniorów.
Po wielu latach inwestycyjnego zastoju wykonano w ubiegłym roku szereg prac, mających na celu unowocześnienie i przystosowanie do wielu wymogów klubu. W tym celu zainstalowano oświetlenie, które pozwala nie tylko na przeprowadzanie treningów w późnych porach, ale również nawet na rozgrywanie spotkań oraz odnowiono trybuny, które po zainstalowaniu krzesełek mogą pomieścić około 700 widzów. Powoli wdrażany jest w życie projekt budowy nowego budynku klubowego, który pozwoli na częściowe usamodzielnienie się klubu (obecnie używane pomieszczenia są własnością miejscowego Ogniska TKKF,
a grunt obydwu boisk jest własnością UGiM Dobczyce).
Na temat „Raby” Dobczyce napisano już kilka prac magisterskich, co może i powinno świadczyć o dużej sympatii, jaką darzony jest klub:
Edward Batko – „Dzieje Klubu Sportowego „Raba” w Dobczycach w latach 1921-1980. AWF 1981
Dorota Kasprzyk – „Dzieje Klubu Sportowego „Raba” w latach 1981-1997. AWF 1999
Anna Chanek – „Działalność edukacyjna Klubu Sportowego „Raba” w Dobczycach w latach 1974-2003. AP – Wydział Pedadogiki, Katedra Edukacji Obronnej 2007
Piotr Godula – „Stan organizacyjny kultury fizycznej w Gminie Dobczyce w 2005 roku. AWF 2008
Niezależnie od w/w p. Tadeusz Płonka napisał bardzo obszerną, szczegółową, kilkutomową historię „Raby”, jednak niestety nie jest ona opublikowana – istnieje tylko na stronach jednego egzemplarzu maszynopisu. Kolejnym pasjonatem jest p. Włodzimierz Podsadecki, który od niepamiętnych już czasów prowadzi prywatną kronikę, którą systematycznie wzbogaca o kolejne wycinki prasowe, traktujące o jego ukochanym klubie – „Rabie” Dobczyce.
Serdeczne podziękowania dla pana Leszka Kawalca, za przygotowanie i udostępnienie materiałów.
